با مدرک لیسانس به کنجی خزیده ا م// از مدرکم چه سود که خیری ندیده ام

در کار لاف زنی دوره دیده ام // با قرض و قوله خط موبایلی خریده ام

رحمت به آن کسی که اس. ام. اس بنا نهاد //بر دست این فلک زده یک شغل توپ داد

 با شصت و شش دوصفر خودم حال می کنم// پیغام های عشقی ام ارسال می کنم

پیغام می دهم که منم مبتلای تو// برفرق کلّه ام بخورد صد بلای تو

هی لاف می زنم که چنینم و یا چنان// دارم دوبرج و چند هتل توی اصفهان

گرچه فقط به شهرک پردیس می روم// گویم به او مُدام به پاریس می روم

جشن عروسی ات به دبی می کنم به پا // آن برج اصفهان بشود مهرت ای بلا

ماه ِ عسل به شهر پکن می برم تو را// با کوپه های خوب ترن می برم تورا

یک وقت هم برای طرف ناز می کنم// این نکته در مسیج (message) خود ابراز می کنم

او هم زند مسیج که نازت نمی خرم// دل را برای یک نفر تازه می برم

پاسخ دهم که این غلطم را به دل نگیر// ای آن که کرده ای زمسیجت مرا اسیر

یک بوسۀ دو قبضه برات سِند (send) می کنم// عشق و مرام و معرفتم اِند (end) می کنم

القصّه شاغلیم و خداوند را سپاس// گرچه زپول قبض موبایلیم آس و پاس

اما از اینکه بر سرکاریم شاکریم//  ای شصت و شش دوصفرتورا سخت چاکریم

«جاوید» اگر مثال من علافی و پکر// یک شصت و شش دوصفربرای خودت بخر