آسمون ریسمون
از غم و غصه ها دیگه پیـــر شدیم جون داداش! از جونمـون سیـرشدیم
دل فلک بــــــــه حالمــــــــون کبابه اعصـــابمــــــون خط خطـی و خرابه!
تــو این هـــاگیر واگیر جنگ اعصـاب زمونـــــه ی استـــرس و اضطــــراب
زیـر فشـــــــار مشکلات آش ولاش جون واسه مون نمونده جون داداش!
آخه تا کی بـا شـوخی و بـــا خنده زیر سبیلی در کنـــــه شعــــر بنده؟
آخــــــه تـا کی بــــــا دردای نهفته آخـه تـــا کی بــا غمهـــا ی نگفته،
آخه تا کی میون غصــه هـــــا گـم شعـــرای شـــاد بگـــم برای مردم
مردمی کـه با شعــرمـن می خندن در رو به روی غصـــه ها می بندن،
غمهــــای عاشقـونه مو می دونن؟ گریه هـــای شبونه مــو می دونن؟
با خبـــــــــــرن از دل ویـرون مـــن ؟ از خوابــای تلـــخ و پریشـــون من؟
وقتـی آدم اسیـر غصـه هــــا شه سختــه بیاد قاصــد شــادی باشه
غصه ها شو تـــو سینه پنهــون کنه امـــــا بیــــاد لبــــا رو خندون کنه
وقتیکـه تـــــوی دل اینـــــا رو گفتم یهـــــــو صدایی از دلـــــــم شنفتم
فهمیدم این وجدان مــــــن دوباره برای مـــــــن پیغومی تـــــازه داره :
آی بوالفضول به من بگـو چت شده؟ که حرفات اینقـــد متفاوت شده
گیرم که غصه هـــات شدن فراوون شادی مردم چـی میشه عزیز جون؟!
اگــــــــه هـــــوای دل تــــــــو ابریه قریـــــن بی تــابی و بی صبریــه،
نذار که آفتابی شــــه توی شعرات بشکنـــه بغضت تـــو گلوی شعرات
خیر ســـرت شاعــــــر طنـز گویی برای مـــا خوشمزه چـــون هلویی
(هلو که نه! چونکه بـاریش وسبیل جسارتـــا هستی شبیــــه نار گیل!)
یـه مدتی عینهـو شکّــــــر شدی یه کـــم گذش، برگ چغنـدر شدی
یـه دوره ای لایــــق ای ول شدی امـــــــــا حالا کدوی تنبــــل شدی
پاشنه تو ور بکش بیـــا تـــو عرصه بزن تـو کوچه هـــــای شادی پرسه
کاشکـی دلا از غصـــه ها جدا شن با طنزتو لبــــا بـــــه خنده وا شــن
درسته کــــــــه درد و غمـات زیادن دلت خوشه به مردمی کـــه شـادن
خنده و شــادی هم اگـــــه نباشه در میره جــــون میشیم شبیه لاشه
حرفی بزن که شـاد بشــه دلامون ور بپره تمـــــــوم غصــــــــه هامون
تـــــا اینـــــارو شنیــــدم از درونم گفتم : الهــــی دردتـــو بــــه جونم
قربون اون صدات ،راس میگی آره! حرف حســاب میگـــن جواب نداره
حرف حســــاب تو منــو مُجاب کرد پرسشــای مسخره مو جواب کرد!
حرفـــــای وجد انمــو کردم قبول بازم شــدم همــــون آقا بوالفضول
دوباره شـــوخ و طنــز پرداز شدم بـــــاز اومدم رو فــرم و طناز شدم
آسمـون و ریسمـون و میل و کاموا بســـاط بافندگی شــــد روبـــــــرا
دیدم مـــــواد لازمش بــــــــه راهه خب اگـــه کــــاری نکنم ، گناهــه
اگر چه ســـر در گـــــم این کلافم این دو تارو به همدیگـــه می بافم
شمـــام سر رشته رو دنبــال کنین باز بشینین بـا شعـــرمن حال کنین
|
