چه نوشتي تو مرد... به حق كه بر حقي و مطلق بر حق... سپاس مي دارمت بابت سر زدنت به من... و نيز سپاس از براي نوشته ي زيبايت... مثنوي خراساني مدرن...! محشريست براي خودش و خودت و نيز براي ما و همه ي عالم انساني... من در پيوندها قرارت مي دهم... بس كه شيفته ات شده ام... فوق عاده... من نيز در دور هاي دور نوشته اي اينچنين ولي در قالب داستان كوتاه نوشته بودم براي خودم ، با همين مضمون دقيقاً... از بي حوصلگي و بي كاري مطلقش بود كه هستي و انسان را آفريد بي شرف... كه بخندد به ما و ما دور خودمان بپيچيم از درد... و در نخ عرفان و فلسفه و اداره و هر چيز انساني، در نخ هستي بپلاسيم... درود بر تو...